Jakub Makara urodził się 26 kwietnia 1891 roku we wsi Jawornik Polski. Po okresie wstępnej nauki, uczęszczał w latach 1904-1912 do Gimnazjum w Rzeszowie. Następnie, po złożeniu egzaminu maturalnego, wstąpił do przemyskiego Seminarium Duchownego. Lata formacji w większości przypadły na okres I wojny światowej. Święcenia kapłańskie otrzymał w maju 1917 roku, by następnie pracować jako wikariusz w Rudniku nad Sanem, Samborze, Łańcucie oraz znanym mu z lat gimnazjalnych Rzeszowie. Od 1926 roku, wraz z objęciem funkcji prefekta prywatnego żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego, rozpoczął się najważniejszy, owocny, mający trwać aż do emerytury, jarosławski okres jego życia. Tutaj, decyzją przełożonych, pracował kolejno jako prefekt I Gimnazjum (1926-1928), prefekt Gimnazjum Żeńskiego (1927-1928) oraz najdłużej jako katecheta w szkole powszechnej (1928-1956). Po wybuchu II wojny światowej i usunięciu dotychczasowego proboszcza, pełnił od początków października 1939 r. do początków maja 1940 r. funkcję administratora parafii jarosławskiej, a do sierpnia 1944 r. był tymczasowym dziekanem jarosławskim. Mimo iż w 1956 r. przeszedł na emeryturę, prowadził jeszcze jakiś czas katechizację przy kościele. Zmarł 8 października 1965 r. w wieku siedemdziesięciu czterech lat i został pochowany w rodzinnej miejscowości. 

W latach międzywojennych ks. Jakub Makara dał się poznać jako autor artykułów publikowanych systematycznie w katolickich czasopismach. Sam również w latach trzydziestych redagował tygodnik „Jarosławskie Wiadomości Kościelne”. Tematyka jego prac oscylowała początkowo wokół katolickiej nauki społecznej, liturgiki, duszpasterstwa oraz historii biblijnej. Dla przykładu można wskazać artykuł o własności prywatnej w świetle encykliki Rerum novarum oraz o istocie socjalizmu. Liturgiczno-pastoralnych zagadnień dotyczyły prace o duszpasterzu przy łożu chorego, o używaniu biretu przez kapłana oraz o Mszach pro populo (dla wiernych) i Mszach za innowierców. Zaś prace o chronologii królów judzkich i izraelskich oraz chronologia starotestamentalnych proroków zamieszczone w „Ateneum Kapłańskim” odzwierciedlały zainteresowania biblijne autora. To szerokie spektrum zainteresowań zawęziło się w latach trzydziestych do historii; przede wszystkim w jej odmianie regionalnej dotyczącej przeszłości parafii jarosławskiej. 

Jednak nie wspomniane wyżej prace są jego najważniejszym osiągnięciem. Trwałe i główne miejsce wśród osób zasłużonych dla poznania dziejów oraz zabezpieczania dokumentów związanych z jarosławską Kolegiatą dają ks. Makarze prace nad zabezpieczeniem archiwum, które do tej pory przechowywane było w nieładzie w poczekalni kancelarii parafialnej. Były tam akta trzech różnych kościelnych jarosławskich zespołów archiwalnych: szczątkowego kapitulnego, szczupłego dekanalnego i największego z nich – parafialnego. Prace nad tym ogromnym „stosem papierów” rozpoczął w 1938 roku od przeniesienia go do swojego mieszkania. Następnie był zmuszony wybrać sposób uporządkowania dokumentów. Jego wybór padł na metodę chronologiczną. Całość ułożył więc według lat, następnie według miesięcy i dni. Każdy z dokumentów zaopatrzył pieczątką wskazującą jego przynależność do archiwum parafialnego. Następnie podzielił posegregowany zbiór na 50 tomów, które zaopatrzone w szczegółowe spisy zawartości zostały trwale i solidnie oprawione przez introligatora. 

Całość stanowi ponad 22 tysiące stron archiwaliów. Przeważnie pochodzą one z czasów zaboru austriackiego, a główny zrąb to dokumenty z I poł. XIX w. Jedynie dwa tomy zawierają akta starsze z XVII i XVIII wieku. Jest to więc duży zbiór reprezentujący wszystkie aspekty funkcjonowania jarosławskiej parafii, szczególnie w XIX wieku. Najwięcej informacji dotyczy spraw majątkowych i gospodarczych, czyli dochodów i rozchodów kościoła, beneficjów, dziesięcin, pańszczyzny, wysiewów i omłotu zboża oraz innych powinności parafian. Archiwalia dotyczą również powinności probostwa na rzecz rządu austriackiego, czyli podatków, czynszów, poboru rekrutów i zaboru srebra. O wewnętrznym życiu parafii informują spisy ludności doń przynależnej, wykazy właścicieli gruntów i domów, wykazy Mszy fundacyjnych. Reprezentowane są również sprawy małżeństw mieszanych, szkolnictwa, wyposażenia, reparacji i budowy kościołów. 

Szczęśliwym trafem, po wybuchu wojny oprawione już tomy znajdowały się w mieszkaniu księdza, dzięki czemu przetrwały wojnę i okupację bez uszczerbku. Zebrany materiał źródłowy posłużył księdzu Jakubowi Makarze do napisania podzielonej na siedem części monografii jarosławskiej parafii od jej początków do granicznej daty 1939 roku. Praca ta, pozostająca do tej pory w maszynopisie, jest świadectwem talentu, zacięcia historycznego oraz benedyktyńskiej wręcz pracy jej autora nad uporządkowaniem i ujęciem w logiczną, spójną syntezę dziejów miasta i parafii jarosławskiej. 

Zarówno uporządkowane ponad siedemdziesiąt lat temu archiwalia jak i wielotomowa monografia jarosławskiej parafii pozostają do tej pory mało znaną i rzadko wykorzystywaną kopalnią wiedzy o przeszłości Jarosławia i okolic. Pozostaje więc mieć nadzieję, że dzieło życia jarosławskiego Katechety wreszcie spełni swoją rolę dając impuls i potrzebne zaplecze do badań nad dziejami Jarosławia.